Met het doel het beroemde schilderij; Zelfportret uit 1889 van Vincent van Gogh tot leven te wekken, gingen beeldhouwer Ien Sluyters (1973) en Schilder Maud Jongsma – van Loon (1970) een samenwerking aan. Ien maakte verschillende studies in klei van het schilderij, waarbij zij een groot deel van het schilderij interpreteerde. Dit resulteerde in een krachtig 3-dimensionaal beeld. Een beeld waarmee Maud verder ging.  Zij beschilderde enkel de zijde die van Gogh haar gaf en liet het onbekende, onbekend. Een werkwijze die de kijker dwingt het beeld vanuit de juiste perspectief te bekijken. Een perspectief dat het gevoel geeft voor het schilderij te staan. Of is er geen juiste hoek aan te geven en vindt de kijker juist in het  onbeschilderde, het duistere en manische van Vincent van Gogh zelf terug?

Ook andere kunstenaars hebben inmiddels hun licht laten schijnen over het beeld en zijn ermee aan de slag gegaan. Zo buigen een aantal meesters van nu, zich over de grote meester van toen en bewijzen hem op deze manier een eer.
Vanzelfsprekend houd ik jullie op de hoogte van Vincent’s revival.